Από τότε που πίστεψες πως θα σε ξεχάσω...

Από τότε που πίστεψες πως θα σε ξεχάσω...Ήξερα η μέρα θα έρθει που εγώ θα σε χάσω...Από τότε που πίστεψες πως δεν μπορούσα να σε αγαπήσω...Από τότε που πίστεψες πως δεν θα γυρίσω...Ήξερα πως έπρεπε να σε αφήσω...Να ζήσω μακριά σου...Μακριά από την αγκαλιά σου...

Μα άφησα κάτι κοντά σου...Κάτι δικό μου να μοιράζεσαι τη μοναξιά σου...Ένας φάρος να φωτίζει τα σκοτάδια της ζωής σου...Μέχρι να βρεις και εσύ το ξημέρωμα, το πρωί σου...

Μα άφησα κάτι κοντά σου...Μια πνοή ζωγραφιστή μέσα στην καρδιά σου...Ένα όνειρο να περπατάει τα σοκάκια της ψυχής σου...Της κρύες νύχτες να έρχεται στη θυμησή σου....Να σε ζεσταίνει...

Από τότε που πίστεψες πως θα σε ξεχάσω...Ήξερα η μέρα θα έρθει που εγώ θα σε χάσω...Από τότε που πίστεψες πως δεν μπορούσα να σε αγαπήσω...Από τότε που πίστεψες πως δεν θα γυρίσω...Ήξερα πως έπρεπε να σε αφήσω...Να ζήσω μακριά σου...Μακριά από την αγκαλιά σου...