Έστω για ένα λεπτό....Έστω και αν δεν σε ξαναδώ..,Μόνο μια ανάμνηση μαζί σου...Ας είναι η τελευταία φορά που θα ζήσω....
Την φωτιά κοιτάω και αναρωτιέμαι...Αν καίγεσαι και εσύ για εμένα....Αν οι φλόγες σπαρταράνε στο κορμί σου επάνω...Όπως σπαρταράω εγώ για εσένα...
It has been a long time ago...The sun has shined...The wind has blown....Since you were gone...Our feelings have grown...Γλυκόπιοτη ανάμνηση....Ένα αντίο δίχως άρνηση...Να σε αγγίζω...Το φυλαχτό...Ούτε πλατίνα, ούτε χρυσό....Μια πιο πολύτιμο από κάθε λίθο...
Δεν χρειάζεται τον δρόμο να αλλάξεις....Μα να τον ακολουθήσεις...Εγώ θα περιμένω να με συναντήσεις...Με τη μοίρα κουβέντιασα και μου είπε πως...Μονάχη σου δεν θα ζήσεις...
Μα πως μπορεί να θελήσει...Τέτοια ομορφιά να χωρίσει...Τα αστέρια με τα αστέρια κατοικούνε...Άμα δεν πιστεύεις εμένα...Υπάρχουνε πολλοί που μπορούνε να σου το πούνε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου