Η αγάπη πάει και έρχεται σαν τα σύννεφα...Όταν η ζέστη μας πονεί τη βροχή τους ζητάμε...Όταν η καταιγίδα σαρώνει τη ζωή...Να σταματήσει να μην πονάμε...
Πάντα έρχεται όταν δεν την περιμένουμε...Όταν δεν θέλουμε...Άλλο νερό να πιούμε...
Μα πως θα ζήσουμε...Δεν μπορούμε να τη σβήσουμε...Από τη ζωή μας δεν μπορούμε...
Τα άστρα πλημυρίζουνε τον ουρανό τη νύχτα...Κάνουμε ευχές κάθε φορά που τον διασχίζουνε...Πολλές φορές, χτύπος γίνονται, στην καρδιά μας...Μα πολλές φορές πάνω του σβήνουνε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου